این روزا ...

کم کم دارم خودمو آماده می کنم که بیام ایران ، سوغاتی برای خانواده و آشناها می خرم و از این برنامه ها . اینجا کریسمس هم نزدیکه و همه چیز یه رنگ و بوی دیگه ای به خودش گرفته و همه جا شور و شوق خرید کریسمس دیده می شه . 

دیروز کلی خرید کردم برای مامانم اینا و حسابی بخصوص برای مامان سنگ تموم گذاشتم !‌ یعنی گاهی انقدر محبتم نسبت بهش قلمبه می شه که دو برابر قیمت چیزایی که برای خودم معمولا می خرم رو برای مامانم می خرم و ذوق می کنم از فکر خوشحال کردنش . مامانم هم مرتب می گه آیدا جان من چیزی نمی خوام پولاتو جمع کن !  اما مگه می شه بعد چند سال برم ایران و برای مامانم هیچی نخرم ؟! 

امتحان رانندگی تئوری داره نگرانم می کنه چون دو ماه همش وقت دارم که بدم و از شرش خلاص بشم و نمی خوام مجبور بشم دوباره از اول هم تئوری و هم عملی امتحان بدم. ایشالا این هفته میم بره مسافرت من یکم فرصت پیدا می کنم که بخونم براش.

دوستم زنگ زده بهم بعد چند وقت بی خبری ... تابستون عروسیش بوده با دوست پسر ۱۰ سالش . کلی بهش تبریک می گم و سر به سرش می گذارم . بعد چند دقیقه شروع می کنه به سوال پیچ کردن من . که کارم چیه و چطور کار پیدا کردم . اینکه خونم چه شکلیه و چند متره و چرا ازدواج نمی کنم و ... یعنی کلا دلم می خواست یک جواب تند و تیزی بهش بدم که آخه آقا جان به تو چه که من چرا ازدواجنمی کنم !‌ اما جلوی خودمو گرفتم و بجاش گفتم که بابا ازدواج کردن که به این سادگی ها نیست ! منم کلا سخت گیر تر از قبل شدم بخصوص حالا که فوق گرفتم و کار هم می کنم و به کسی نیاز ندارم ! بله برای یه عده دخترهای ایرانی زندگی فقط توی ازدواج و شوهر و خرید و ... خلاصه می شه که این دوست من هم دقیقا همون مدلیه ! کار و اینا تعطیل . شوهره که ظاهرا لیسانسه مغازه زده و تا ۱۰ شب کار می کنه و اینم ۲۴ ساعته وله تو این آرایشگاه و اون آرایشگاه!‌ اصلا نمی تونم حتی یک روز همچین زندگی رو تحمل کنم . خلاصه حس می کنم من خیلی عوض شدم و دوستام همونطوری موندن ! آخه یعنی چی که موقع سلام و علیک اولین حرفی که بهم می زنن اینه که کی ایشالا عروسیت !؟ یعنی می خوام کلمو بکوبم به دیوار ها از دست این فرهنگ مزخرف ایرانی ها ! 

دلم می خواد نرم ایران !