تعارف

یکی از خوبی های این سوئدی ها اینه که کلا آدم های راحتی هستن و مثل ما تعارفی نیستند و دو پهلو حرف نمی زنند و برای فهمیدن منظورشون لازم نیست خودتو به دردسر بندازی چون صاف و ساده منظورو بهت می گن . ولی با ایرانیا باید هزار جور هوای کار رو داشته باشی که مبادا یه وقت بهشون بر بخوره و ناراحت بشن  ویا حتی در موردت قضاوت بد بکنن و نمی تونی صریح و بی پرده حرفتو بزنی . و متاسفانه خیلی اوقات هم این تعارف الکیه ! اکثرا هم طرف انقدر تعارف می کنه و جان بچه اش رو قسم می ده که واله ناراحت می شم اگه ... آدم تو معذورات قرار می گیره و با اینکه ممکنه نخواد اما نمی تونه نه بیاره ! 

من آدم بی تعارفیم متاسفانه و یادمه اولا که اومده بودم اینجا و با چند تا ایرانی رفت و آمد می کردم، بین خودشون بهم می گفتن بی تربیت و مغرور ! چرا ؟ چون بلد نبودم تعارف کنم . واقعا بلد نیستم و خیلی اوقات اصلا یادم میره ... مثلا چند نفر می رفتیم جایی ، به در که می رسیدیم اینا دو ساعت تعارف می کردن که شما بفرمایید و من حتی متوجه نمی شدم و بی توجه می رفتم تو ! (بعدها خودشون بهم گفتن البته این چیزا رو )

الان که دارم اینو می نویسم از یکی از صمیمی ترین دوستان ایرانیم که چندین ساله می شناسمش می پرسم فلانی تو هم اینطوری هستی ؟‌ مثلا اگه خسته باشی و بخوای بخوابی ، بعد من زنگ بزنم بگم می خوام شام بیام پیشت تعارف می کنی و میگی بیا یا بی تعارف میگی می خوای استراحت کنی و ترجیح میدی یه شب دیگه بیام . میگه تعارف میکنم و می گم بیا چون ممکنه ناراحت بشی ! الان من این شکلیم  این صمیمی ترینشون بودا ! 

اینجا تعارف اصلا معنی نداره ، کاری رو بخوای بکنی می گی اکی ، نخوای نمی کنی و قاطعانه می گی نه . فکر هیچکی رو هم نمی کنی .

البته من هم هنوز ۱۰۰٪ به این قضیه عادت نکردم و خیلی اوقات بر حسب عادت سر یه چیزایی تعارف کردم و اینا اصلا نفهمیدن که من منظورم چیه ! یا وقتی دعوتم کردن برم خونشون ، منتظر موندم که اونا بهم تعارف کنن تا از خوراکی های روی میز بردارم و اونا هم اصلا هیچی بهم نگفتن !

تو ایران که بودم یادمه این تعارف گاهی خیلی دردسر ساز بود . مثلا وقتی مهمون داشتیم یادمه مامانم باید از صبح می رفت تو آشپزخونه و چند جور غذا درست می کرد و کلی زحمت می کشید بعد هم که می اومدن انقدر تعارف می کرد بهشون یا سر میز غذا واجب و جزو ادب می دونست که برای مهمون به زور یه عالمه غذا بکشه ! و من چقدر از این کارها بدم میومد چون مردمو معذب می کرد . وقتی اینهمه تشریفات به خرج می دی بقیه هم می بینن که چقدر زحمت کشیدی سعی می کنن دیر به دیر بیان خونت که به زحمت نندازنت ، بنابرین ما مهمون خیلی کم داشتیم . اما نقطه مقابلش یکی از دوستامون ، مهمون که می اومد هر چی تو خونه بود می آورد، بعدش هم اگه شام می خواستن بمونن یه ماکارونی چیزی حاضری درست می کرد و زیاد اهمیتی به تشریفات نمی داد و همه هم وقتی می دیدن این چقدر همه چیزو آسون می گیره مرتب باهاش رفت و آمد می کردن و واقعا وقتی می رفتی خونش احساس راحتی می کردی !

این سوئدی ها یه لغتی دارن بنام lagom که تو پست قبلی هم توضیحش دادم یعنی درست به اندازه و خیلی می نازن بهش و می گن معادلش تو زبونهای دیگه نیست . مطمئنا تعارف هم یکی از اون چیزهاییه که توضیح دادنش به یه خارجی خیلی سخته چون تو زبونهای دیگه معادلی واسش پیدا نمیشه. 

شما کدوم دسته رو بیشتر می پسندین تعارفی ها رو یا مثل من یکمی بی تعارف ؟!