وقتی واقعیت مثل پتک می خوره تو سرت

توی شرکت جدید که استخدام شدم فرمی بهم دادن به عنوان Emergency Contacts  یعنی اشخاصی رو معرفی کن که در مواقع اضطراری بشه باهاشون تماس گرفت. وقتی داشتم به دوستهایی فکر می کردم که می تونم اسمشونو توی اون فرم بنویسم یهو دلم گرفت ... واقعا چقدر دوست واقعی کم هست ... با خودم فکر می کردم چند درصد اینها واقعا موقع نیاز به کمکت میان و باری از دوشت برمی دارن ؟ این یکی از دردناکترین واقعیات مهاجرته بنظرم !