چند روز پیش از یکی از همکارهای سوئدی سوال می کنم فلانی رو می شناسی ؟ می گه آره ، می گم کیه ؟ می شناسمش من ؟ می گه آره حتما دیدیش توی شرکت و شروع می کنه آدرس طرف رو دادن . می گه همون که ریش بزی داره و قدش خیلی بلند نیست ! من نمی فهمم کی رو می گه ! تا اینکه چند دقیقه بعد همکار ایرانیم به فارسی میگه همون آقایی رو می گه که قدش کوتاه و خیلی چاقه ! و من فورا می فهمم کی رو می گن ! بعد فکر می کنم که این سوئدی ها چقدر مبادی آداب و ملاحظه کار هستن ! طرف اگه می گفت همون یارو خپله من فورا می فهمیدم کیو می گه اما تا آخرش هم نگفت ! حالا خدایی اگه من باشم همون اول کار می گم همون یارو خپله !
این سوئدی ها حتی وقتی که شلوارتو برعکس پوشیده باشی اومده باشی سر کار یا موهات ضایع و نا مرتب باشه یا مارک شلواری که نو خریدی هنوز بهش باشه و خودت نفهمیده باشی هیچی بهت نمی گن ! در واقع ممکنه با همین تیپ ضایع پاشی بری توی یه جلسه ی کاری مهم!(اغراقه البته) چون اونا می ترسن که اگه بگن مبادا ناراحت بشی و بهت بربخوره ! همچین آدمهایی هستن این سوئدی ها !
این اخلاقشون تا جایی شدت پیدا می کنه که حتی در مورت نظر هم نمی دن ! دوست صمیمیم شوهر سوئدی داره و همیشه گله می کنه که مادر شوهرم هیچوقت هیچ نظری در مورد من نمی ده که زشتم ، خوشگلم ، لباسم بده یا خوبه یا تنگه یا ... ؟! هیچی که هیچی . می گه آرزو به دل موندم یکبار یه نظری در موردم بده !