شرکتی که موقتا توش کار می کنم بیشتر کارشون تحقیق هست و اکثر افراد هم دکترا دارن . دپارتمانی که توش هستم آگهی یک کار دائم رو داده بود و منم با مدیر دپارتمان صحبت کردم که علاقمندم به این کار و البته تجربه چندانی توی اون زمینه نداشتم اما علاقه داشتم . مدیر بخش بهم گفت که بهتره فعلا موقتا مشغول کار باشم تا شاید بعدها بهم کار دائم هم بدن ! اما من که خر نیستم کار دائمی رو که پیدا کردم ول کنم و به کار موقت تو این شرکت ادامه بدم ! 

امروز توی تایم فیکا (یادتونه چی بود ؟ ) یه دختر سوئدی اومد و گفتن یک کاندیدا هست برای همون کاره. فکر می کنم استخدامش کنن . اومده بود چند ساعت توی محیط باشه و ببینه که چطوریه . من خیلی حسودی کردم...  خوب خودمم کار پیدا کردم توی یه شرکتی شاید حتی بهتر از اینجا و به همین اندازه هم معروف اما از اینکه پس زده بشم توی یک چیزی اصلا خوشم نمیاد و واسه همین ناراحتم 

اینجا چون همه دکترا دارن یکم آدم احساس بدی داره چون توی هر کاری مدام بهت یادآوری می کنن که تو فوق لیسانس هستی و ما دکترا ! با خودم فکر کردم شاید بد نباشه بعدها برم دکترا بخونم ...

دکتراهای این شرکت مدام یا در حال مقاله نوشتن هستن و یا کنفرانس می رن و بقیشم ول می گردن. برنامه نویسهای بدبخت از جمله من عرق می ریزن و زحمت می کشن و سر آخر هم کار بنام اونها تموم میشه و به آدم هم می گن هر چی باشه اون دکترا داره تو فوق پس حرف نزن! انقدر اعصابم خورد میشه از این وضع. همش این حسو داری که از بقیه کمتر هستی !