این روزهای من

از فردا می رم سر کار . کار دائم که البته نیست موقتیه و فقط برای چند ماه اما توی شرکت  معروفیه و مطمئنا به رزومه من کمک می کنه . کلی خوشحالم که با این وضع بیکاری حاکم بر اینجا ، تونستم همچین موقعیت خوبی رو ولو برای چند ماه پیدا کنم .

 اینجا عید پاک بود و 4 روز تعطیلی داشتیم پشت هم . البته من سرما خوردم خیلی شدید و کل  4 روزو توی رختخواب بودم . توی این 2-3 سال اخیر هیچ وقت همچین سرمای سختی نخورده بودم . میم دوست داشت بریم سفری جایی اما دیر به فکرش افتادیم!

الان اینجا 8 شبه و من هنوز ناهار هم نخوردم . البته ساعت 1 ظهر از خواب پاشدم . برای ناهار هم خورشت بادمجون درست کردم اما نیم ساعت پیش که رفتم غذا رو بکشم فهمیدم پلوپزو به برق نزده بودم ! 

سعی می کنم نگران نتایج مصاحبه هفته پیش نباشم و به خودم دلداری بدم که حتی اگه بر فرض محال ردم هم کنند کار فعلی رو برای چند وقت دارم . میم میگه که من حس خوبی نسبت به این مصاحبت دارم و می دونم که قبول می شی . حالا شاید همه اینها رو برای دلخوشی من می گه . مامان و بابا هم خوشبین هستن . بابا می گه غصه نخور مطمئنم قبول میشی !  و من فقط از خدا می خوام چیزی رو که به صلاحمه برای پیش بیاره . راستش بلاتکلیفی هم خیلی سخته و حالا خوشحالم که حداقل برای مدتی سرم گرم خواهد بود به کار . 

کاره هم کاملا به طور تصادفی پیدا شد و در واقع خودشون باهام تماس گرفتن که ما دنبال یه همچین شخصی هستیم برای یه پروژه کوتاه و من هم از خدا خواسته رفتم قرارداد بستم. بعد کار توی این شرکت جدید می تونم بگم توی دو تا از بزرگترین کمپانی های سوئدی کار کردم و این خودش خیلی کمک بزرگیه حداقل برای شناخت کمپانی ها و انتخاب نهایی کار ! چون همونطور که می دونید محیط کار روی روحیه آدم خیلی اثر می گذاره و خیلی خیلی مهمه . توی کمپانی قبلی که واقعا هر روز از خدام بود برم سر کار از بس محیطشو دوست داشتم. امیدوارم این یکی هم همونطور باشه.

چند روز پیش با میم رفتیم تمرین دوچرخه سواری . آخه مسیر خونه تا سر کار کوتاهه و با دوچرخه میشه 10 دقیقه ای رفت. راستش من از 7-8 سالگی تا حالا سوار دوچرخه نشدم و بکل همه چیز یادم رفته ! الان اصلا نمی تونم تعادلمو روی دوچرخه حفظ کنم و باید چند وقتی تمرین کنم .

کلا شرایط الان من خیلی سخته . درسم تموم شده و چند وقتیه دنبال کارم . تزمم معلق نگه داشتم تا کارم قطعی بشه . هی مصاحبه می ری هی نگرانی از نتیجه اش و حرص می خوری. نگرانی بابت ویزا و پول و تز و ... خدا رو صد هزار مرتبه شکر که میم توی این راه سخت همراهمه و تنهام نمی گذاره وگرنه خیلی سخت تر می گذشت .

پ ن :  راستی اخیرا فیلم فرش ایرانی رو دیدم ... اگه کار پیدا کنم و خونه بخرم دوست دارم یه فرش خوشگل ایرانی از ایران بیارم و یه عالمه صنایع دستی و ... باور می کنید وقتی چشمم به خونه های کاهگلی و روستایی و کلون های در و اینجور چیزها می افته چقدر هوای ایرانو می کنم ؟ دوست دارم فقط یه هفته بیام ایران برم تو دل در و دهات !